چهار عنصر مهمی که قبل از شروع فرایند کوچینگ (رهیاری و مربیگری) مورد توجه قرار میدهیم
برای رهیاری یا کوچینگ (Coaching) تعریفهای زیادی ارایه شده است؛ اما در مجموع میتوان گفت: کوچینگ “هنر” یاری رساندن به افراد است برای:
۱-شناسایی و توسعهی نقاط قوت
۲-تشخیص و یادگیری چگونگی مدیریت نقاط قابل بهبود
۳-یافتن استراتژی توسعهی فردی و حرفهای
زمانی میتوانیم بگوییم یک فرایند کوچینگ خوب کار می کند که بین تمام ذینفعان فرایند شامل کوچ (رهیار)، کلاینت (مراجع) و (در صورت وجود کوچینگ سازمانی) سازمان یا تیمی که مراجع در آن فعالیت می کند؛ اهداف شفاف، تعهد و اعتماد وجود داشته باشد. همچنین لازم است بر روی آنچه خروجی مطلوب و موفقیت آمیز جلسات کوچینگ را تشکیل میدهد، یک توافق صورت بگیرد.
پس قبل از اینکه کوچینگ را به عنوان یک راهبرد و استراتژی برگزینیم، باید در خصوص این پرسشها به توافق برسیم:
ا- هدف شفاف و مشترک
۱-۱- هدف و قصد هر کدام از طرفین از حضور در فرایند کوچینگ چیست؟
۱-۲- چه اقدامهایی باید در طول فرایند انجام شود؟
۲- تعهد
۲-۱- آیا تمایلی برای تغییر وجود دارد؟
۲-۲- آیا برنامه زمانی برای اقدام به رفتارهای جدید تنظیم شده است؟
۳-۲- آیا آمادگی دریافت بازخوردهایی که ممکن است منفی و ناخوشایند باشد، وجود دارد؟
۳- اعتماد
۳-۱- آیا یک فضای «برد-برد» وجود دارد؟
۳-۲- آیا امکان برقراری یک ارتباط صریح و صادقانه وجود دارد؟
۳-۳- آیا بر روی محرمانه بودن اطلاعات جلسه توافق شده است؟
۴- خروجی مطلوب جلسات
۴-۱- چگونه موفقیت جلسه اندازهگیری خواهد شد؟
۴-۲- چه پیگیریها و اقداماتی بعد از جلسه باید انجام شود؟
اگر به مطالعه بیشتر در این زمینه علاقمندید:
یک مطلب مشابه در زمینه کوچینگ
مطالب بیشتر دربارهی کوچینگ را اینجا بخوانید.
برای درک بیشتر مفهوم کوچینگ حرفهای این ویدیو را تماشا کنید.
در وبسایت کانون یادگیری فردا (کیفکو) هم میتوانید مقالات بیشتری درباره کوچینگ و منتورینگ (رهیاری و مربیگری) بخوانید.
